Οι αρχιτέκτονες δε σχεδιάζουν μόνο κτήρια

… συχνά σχεδιάζουν ολόκληρες κοινότητες!

Η Καλλιρρόη Ταρουδάκη είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός και Αρχιτέκτονας Tοπίου. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 2014 και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αρχιτεκτονική Τοπίου το 2017, ακολουθώντας το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Αρχιτεκτονική, Πολεοδομία και Οικοδομικές επιστήμες (MSc Architecture Urbanism and Building Sciences) στο Delft University of Technology, στην Ολλανδία. Έκτοτε εργάζεται στην Ολλανδία στην εταιρεία KCAP Architects and Planners, λαμβάνοντας μέρος σε έργα τόσο εντός της χώρας, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβάνοντας χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Νότια Κορέα. 

To Greek Women In STEM μίλησε με την Αρχιτέκτονα Καλλιρρόη Ταρουδάκη για τη δουλειά της στην εταιρεία και μοιράστηκε μαζί μας τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτό το σημείο στην καριέρα της.

Πώς αποφάσισες να γίνεις αρχιτέκτονας;

Από μικρή μου άρεσε να δημιουργώ και να βρίσκω τρόπους να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική, το χορό, τη ζωγραφική και τις κατασκευές. Στο σχολείο είχα έφεση προς τις θετικές επιστήμες, όμως παράλληλα ένιωθα την ανάγκη να διαλέξω ένα επάγγελμα που θα με βοηθήσει να διοχετεύσω την τάση μου για έκφραση και δημιουργία. Κάπως έτσι, χωρίς πολλή σκέψη, αποφάσισα να γίνω αρχιτέκτονας.

Υπήρξε κάποια στιγμή που αναρωτήθηκες αν ήταν η σωστή απόφαση; Και αν ναι, πώς το αντιμετώπισες;

Νομίζω πως δεν ένιωσα ποτέ ότι έκανα λάθος επιλογή. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των σπουδών συνειδητοποιούσα σταδιακά πόσο ευρύ μπορεί να γίνει το αντικείμενο μας. Δεν περιορίζεται στον σχεδιασμό/υλοποίηση κτηρίων αλλά έχει μεγαλύτερες και βαθύτερες προεκτάσεις που σχετίζονται με την πολεοδομία, το περιβάλλον, το βιοκλιματικό σχεδιασμό κτλ. Δεν αναρωτήθηκα, λοιπόν, αν πήρα τη σωστή απόφαση αλλά κυρίως τι είναι τελικά αυτό που μού αρέσει και μού ταιριάζει περισσότερο για τη μετέπειτα πορεία μου στο χώρο.

Τι σε βοήθησε κατά τη διάρκεια των σπουδών σου;

Με βοήθησε πολύ το ότι κατά τη διάρκεια της πενταετούς φοίτησης στο Πολυτεχνείο καλύπτεται ένα πολύ μεγάλο εύρος θεμάτων/αντικειμένων. Αυτό μού έδωσε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσω το κουβάρι του επαγγέλματος μας και να ανακαλύψω τι με ελκύει περισσότερο. Έτσι και επέλεξα να εμβαθύνω στην αρχιτεκτονική τοπίου μέσω του μεταπτυχιακού μου, καθώς συνειδητοποίησα ότι με ενδιαφέρουν όχι μόνο τα κτήρια αλλά και ο περιβάλλοντας χώρος, πώς μπορεί ο σχεδιασμός να συνδέει αρμονικά το δομημένο ιστό και το περιβάλλον και να προτείνει λύσεις που να ευνοούν τόσο τους ανθρώπους όσο και τη φύση.
Ταυτόχρονα θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι οι σπουδές βασίζονταν πολύ στην επιτόπια επίσκεψη/έρευνα στις περιοχές μελέτης. Η βιωματική μελέτη ήταν πολύ βοηθητική συγκριτικά με το να διαβάζεις κάτι μόνο μέσα από τις σημειώσεις και τα βιβλία.

Τώρα βρίσκεσαι στην Ολλανδία. Πώς το αποφάσισες αυτό;

Στην Ολλανδία βρέθηκα λόγω του μεταπτυχιακού μου. Είχα αποφασίσει ότι ήθελα να εμβαθύνω στην αρχιτεκτονική τοπίου και ταυτόχρονα ήθελα πολύ να σπουδάσω στο εξωτερικό, να ανοίξω τους ορίζοντές μου, να γνωρίσω νέα πρόσωπα και τόπους. Έτσι μετά από έρευνα σε διάφορα προγράμματα σπουδών κατέληξα στο Ντελφτ, στην Ολλανδία, όπου και τελικά έμεινα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου για δουλειά.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στην εταιρεία;

Εργάζομαι ως Αρχιτέκτονας Τοπίου σε μια εταιρεία που ειδικεύεται στην αρχιτεκτονική και τον αστικό σχεδιασμό. Οι αρχιτέκτονες τοπίου είμαστε μια μικρή ομάδα μέσα στο γραφείο και αναλαμβάνουμε έργα ευρείας κλίμακας, από φυτεμένα δώματα μέχρι μεγάλης κλίμακας αστικές αναπλάσεις. Ο ρόλος μου αφορά το σχεδιασμό του ανοιχτού χώρου, τη σύνδεση των κτηρίων με τον περιβάλλοντα χώρο, λαμβάνοντας υπ’ όψη τα υπάρχοντα χαρακτηριστικά του τόπου, τη βιωσιμότητα και την αειφορία. Το γεγονός ότι είμαστε μικρή ομάδα μου δίνει τη δυνατότητα να είμαι παρούσα στο σχεδιασμό από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι και την υλοποίηση, το σχεδιασμό των λεπτομερειών και την επιλογή των υλικών. Στόχος είναι πάντα να ‘ζωντανεύουν’ οι πόλεις και να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις ανάγκες των χρηστών αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος.

Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Στο μυαλό μου έρχεται πάντα η πρώτη μου διάκριση μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου. Μαζί με τη συνεργάτιδα μου Τόνια Βαβανού είχαμε λάβει το χάλκινο μετάλλιο στα βραβεία IOC/IPC/IAKS (International Olympic Committee, International Paralympic Committee, International Association for Sports and Leisure Facilities) Architecture and Design Award for Students and Young Professionals το 2015, για τη διπλωματική μας εργασία που αφορούσε το σχεδιασμού ενός αστικού πάρκου στα Κουντουριώτικα στο κέντρο της Αθήνας, με έμφαση στον αθλητισμό και τη νεολαία. Ήταν πολύ σημαντική στιγμή για μένα η αναγνώριση του έργου και προσπάθειας μας, από τη Διεθνή Ολυμπιακή και Παραολυμπιακή επιτροπή, εκτός του ακαδημαϊκού ιδρύματος. Από εκεί και πέρα θεωρώ πολύ σημαντική τη συμμετοχή μου στο έργο ‘East Dike’ των γραφείων KCAP και Felixx Landscape Architects and Planners, ως μέλος της σχεδιαστικής ομάδας του γραφείου όπου εργάζομαι. Το έργο στοχεύει στην αποκατάσταση της ανατολικής ακτογραμμής στη Σενζέν στην Κίνα, που καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό λόγω τυφώνα το 2018. Οι στρατηγικές αντιπλημμυρικής προστασίας συνδέονται με την οικολογική ανάπτυξη και την αποκατάσταση της φύσης. Το πρώτο μέρος του σχεδίου έφτασε από το σχεδιασμό στην ολοκλήρωση κατασκευής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και ήδη υποδέχεται τους επισκέπτες ως ένας νέος πόλος έλξης, που προστατεύει ταυτόχρονα την περιοχή από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Το να βλέπεις τα έργα στα οποία δουλεύεις να πραγματοποιούνται είναι πολύ ιδιαίτερη στιγμή στο επάγγελμά μας.

Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των γυναικών και των ανδρών στην αρχιτεκτονική;

Νομίζω ότι στο παρελθόν ήταν όλο και πιο συχνή η τάση να κατέχουν οι άντρες υψηλόβαθμες θέσεις και να λαμβάνουν ρόλους όπως για παράδειγμα ως μέλη κριτικών επιτροπών. Από την προσωπική μου εμπειρία στην Ολλανδία, βλέπω πως τελευταία όλο και περισσότερες γυναίκες αποκτούν ηγετικούς ρόλους και αντιμετωπίζονται ισάξια, κάτι που είναι πολύ ελπιδοφόρο και θετικό για το μέλλον.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να γνωρίζει ο κόσμος για την αρχιτεκτονική ή τους αρχιτέκτονες που δεν είναι ευρέως γνωστό;

Θεωρώ πως κάποιες φορές είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πως το περιβάλλον στο οποίο ζούμε επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη καθημερινή μας ζωή. Έτσι και η αρχιτεκτονική αποκτά ζωτικής σημασίας ρόλο στις ζωές μας. Η αισθητική, η κλίμακα, οι διαδρομές, τα χρώματα και τα υλικά δίνουν χαρακτήρα στις πόλεις και επηρεάζουν άμεσα τους κατοίκους. Θεωρώ πως στην Ελλάδα είναι λίγο παρεξηγημένη η έννοια του αρχιτέκτονα, με την έννοια ότι ο ρόλος τους θεωρείται κάποιες φορές προαιρετικός και όχι ουσιαστικός για την υλοποίηση παραδείγματος χάρη ενός κτηρίου. Αυτό όμως είναι μια λανθασμένη αντίληψη!

Έχεις άλλα ενδιαφέροντα;

Μεγάλη μου αγάπη είναι το πιάνο. Στον ελεύθερο μου χρόνο παίζω αρκετά και είναι κι αυτός ένας τρόπος έκφρασης. Τελευταία πειραματίζομαι και με τη ζωγραφική με ακρυλικά χρώματα και ακουαρέλες.

Για να κλείσουμε, ποιες συμβουλές θα έδινες σε άλλες νεαρές Ελληνίδες που θα ήθελαν να ακολουθήσουν το επάγγελμα της αρχιτέκτονος;

Θα τις συμβούλευα να ακολουθήσουν το όνειρό τους! Είναι ένα χρονοβόρο επάγγελμα, θέλει μεγάλη αφοσίωση και αρκετές ίσως θυσίες, όμως είναι και τόσο δημιουργικό που αν σου αρέσει πραγματικά σε αποζημιώνει. Οι αρχιτεκτονικές σπουδές στην Ελλάδα θεωρώ ότι δίνουν πολύ γερές βάσεις έτσι, ώστε η καθεμία και ο καθένας να μπορέσουν να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι στο ευρύ φάσμα των επιλογών που υπάρχουν!